De beslissing is genomen: ik ga op wereldreis.
Wie mij kent, weet dat eens ik iets in mijn hoofd heb, ik niet treuzel en dat het dan ook vooruit moet gaan. So...let's start planning!
De volgende stap is om mij los te koppelen van al wat mij gebonden hield aan dit leven, hier, in België.
1. mijn gezin
Ik heb hun zegen gekregen, dus die interne dialoog tussen de ideale dochter en de dochter die haar hart volgt en voor haar eigen geluk kiest, heb ik stopgezet. Ik heb die keuze zelf niet meer moeten maken, die werd voor mij gemaakt door de personen dewelke ik het meeste lief heb.
De familie Stan heeft een hele nauwe band. Ik hou van mijn ouders en broer, nog meer dan ik mijn eigen leven lief heb. Mijn mama haar gezondheidstoestand, deed me lang twijfelen of ik hen voor zo'n lange tijd wel zou achterlaten. Maar technologie staat dezer dagen al zo ver dat je elkaar kan zien en horen, anytime anyplace: Skype, Facetime,... we hebben het op Aruba al een keertje getest. Goedgekeurd.
2. mijn werk
Ik heb altijd gezegd: "ik werk om te leven, ik leef niet om te werken".
Pas op, ik doe mijn werk enorm graag, ik heb hele fijne collega's, ik werk voor een leuk bedrijf, maar dat betekent niet dat mijn werk mijn leven moet bepalen. Soms durf ik dat wel eens te vergeten, maar gelukkig zijn er mensen genoeg om mij erop te wijzen.
Vanaf dag 1 heb ik open kaart gespeeld en dit meteen aan mijn manager en de grote baas gemeld. Je kan je wel inbeelden dat ik met een bang hartje die bureau binnenstapte. Nergens voor nodig. Hoewel dit geen goed nieuws is voor de firma, steunen ze mij beide onvoorwaardelijk in mijn keuze. Dat is dan ook al deels geregeld.
3. mijn huis
Dit was ook geen makkie...
Ik woon namelijk in een pracht van een huis, ik heb de mooiste kamer ooit, maar nog belangrijker dan al het materiële is: mijn lieve vriendin. Ik noem ze al niet meer 'huisgenote'. Het lot heeft ons samengebracht en het is alsof ik eindelijk het kleine zusje kreeg dat ik nooit gehad heb. Wij zitten op dezelfde golflengte. Ik ga ze missen! Hard.
Gelukkig komt ze me enkele keren opzoeken. Vooral op 31 januari 2016. Jules, ik hou u eraan!
Ik ben benieuwd welke filosofische gesprekken de revue zullen passeren en welke verhalen we elkaar die dag zullen kunnen vertellen...
Eén ding heb ik tijdens de voorbije weken geleerd: het belang van openheid, duidelijkheid, eerlijkheid en je diepste gevoelens durven blootleggen. Nog nooit heb ik met mijn ouders en mijn werkgever zo openlijk gesproken over mijn 'wensen'. Het heeft zijn vruchten al wel afgeworpen.
Als persoon merk ik dat ik al gegroeid ben ten opzichte van 5 jaar geleden. Toen was ik zeer gesloten als het op mijn gevoelens en mijn verlangens aankwam. Ik hechtte meer belang aan het tevreden stellen van anderen dan aan mijn eigenbelang. Ik heb intussen een parcours afgelegd dat me de voordelen van het tegengestelde heeft doen inzien, zonder egoïstisch te worden. Zoals alles in het leven is het belangrijk om een evenwicht te vinden. I'm getting there...
Labels: choices, growing, Life
