Lost And Searching: Curacao - Punda & Otrobanda

Het was duidelijk geen strandweer en na een dagje niets doen, had ik wel even nood aan wat beschaving, commotie, geluiden, geuren, mensen, vooral mensen.

Na ons ontbijt - om een of andere reden zijn wij altijd pas rond 11u aan het ontbijten - reden we richting Willemstad. Willemstad bestaat uit twee stadsdelen: Punda en Otrobanda. In Punda waren we al geweest, in het Pietermaai district, maar Otrobanda was nog onbekend terrein.

We parkeerden niet ver van de scheiding tussen deze twee stadsdelen: de Queen Emma pontoonbridge a.k.a. The old lady. [Elke keer als we ergens parkeren, moet ik een stuurklem op het stuur zetten en élke keer is dat met veel gezaag. Wel, gisteren kon ik het even niet meer aan, ik had zin om dat ding het raam uit te kieperen!]

De regen joeg ons meteen enkele souvenirwinkeltjes binnen waar ik een vingerhoedje vond voor mijn vriendin Dorien. Zij en haar papa verzamelen vingerhoedjes al jarenlang en overal waar ik kom (op veel plaatsen dus), probeer ik er ééntje voor haar mee te nemen. Ik zou op elke bestemming één voor haar willen kopen, maar ik vrees dat ik tijdens mijn wereldreis een te groot volume/gewicht aan fragiele vingerhoedjes zou moeten meedragen. Dus Rien, als jij een goed idee krijgt hoe ik dit klaar kan spelen, let me know! Ik wil ze ook altijd per post opsturen- port betaald door bestemming uiteraard :p

Op de kaai staan verschillende kraampjes met fruit en groenten; hier en daar een souvenirkraampje. De kraampjes drijven niet écht, maar het leuk om te zien. Iets dat ik mis op Aruba: fruit- en groentenmarktjes...

Als je de drijvende markt inlands uitloopt, kom je uit op een ronde, overdekte hal waar ook markt gehouden wordt. Hier verkoopt men vooral kruiden, souvenirs, schoenen, verzorgingsproducten,...

Waar ik enkele dagen geleden naar op zoek was, hebben we eergisteren gevonden: Plasa Bieu! Dat is een kleine hangar waar verschillende lokale eettentjes zijn ondergebracht. Wij kregen een tip dat we bij één van de twee uitersten best aten: Bij Zus of Bij Yvonne. We kozen voor een geitenstoofpotje "kabritu stoba" bij de laatste van de twee.

Na verder geslenter door de straten, kwamen we voor de zoveelste keer een Robbie's Lottery tegen. Je komt deze kleine hokjes, waar ze lotjes verkopen, overal tegen langs de baan. We hadden al aan iemand gevraagd wat de reden is van dit overaanbod. Blijkbaar is de bevolking tamelijk bijgelovig en wanneer men voelt dat het geluk hen toelacht, stappen ze zo'n hokje binnen en kopen ze een lotje. Dit kan al voor een kwartje (ca. € 0,125).

"Laten wij ons geluk ook maar eens beproeven", dachten we. We kochten een lotje en gaven 2 symbolische cijfers op, onze leeftijd. Ik weet niet of dit strategisch een goed idee was, aangezien de cijfers dan heel dicht bij elkaar liggen. We zijn gisteren opnieuw zo'n lotjesverkooptent binnengestapt en blijkt dat we nog niet rijk zijn...

Ons geluk kon niet op toen we op een hoekje een Italiaan vonden. De menukaart deed ons meer dan watertanden, we waren denk ik aan het ijlen. We hebben het toch maar enkel bij een koffietje gehouden, waar we overigens 13 gulden voor kwijt waren. Chance dat we hier niet zijn blijven eten of we waren waarschijnlijk een fortuin kwijt...

Eerlijk gezegd kan ik over dit stadsdeel niet veel schrijven. We hebben heel lang gewandeld, zonder ook maar iets interessants tegen te komen.

Otrobanda verdient ongetwijfeld meer aandacht dan ik het kan geven en mijn blog doet het waarschijnlijk niet de eer aan dat het verdient...

Het enige dat mijn aandacht trok was "Netto Bar". Da's een cafétje waar men de Rom Berde serveert, een groene rum, die de eigenaar van deze keet ontwikkeld heeft.

Verder kan je in het Rif Fort een kijkje nemen. De naam zegt het zelf: het is een (gewezen) fort, waar enkele bars, resto's, winkeltjes en een spa zijn ondergebracht. Op vrijdag zou er live muziek zijn en bruisen van de gezelligheid. We'll let you know als dat klopt!

Uitgeput stapten we weer richting auto. Wanneer we de parking naderden, merkten we opeens parkeermeters op! Tiens...stonden die er daarstraks ook??! Niet gezien! We waren vast afgeleid door de regen! Vol spanning stap ik op de auto af, uit angst voor een boete. Ik zeg nog tegen Julie: "oef, er zit geen briefje onder de ruitenwisser!" Ik stap naar de bestuurderszijde en zie dat er een oranje sticker op mijn raam kleeft. "Opgelet! Rijd niet verder!" Reden: wielklem

You got to be kidding me!! Had ik niet genoeg aan die stomme stuurklem, moet ge me ook nog eens opzadelen met een wielklem?!

Na een beetje scène maken en enkele "godverdommes", dewelke werden opgemerkt door andere mensen op de parking, wezen enkele omstaanders naar een busje. Alé we hadden dan toch een beetje geluk, het klem mobiel was aanwezig en we konden die meteen onze richting uit laten komen. 5 minuten en 25 gulden verder, konden we weer verder cruisen.